Santiago invisible

Chema Ríos Torre pasou sete anos ollando Compostela, unha fin de semana tras outra, entre 2009 e 2016. 

Das súas palabras despréndese que "cada disparo foi unha declaración de amor para este acio de vida, musgo, rocha e pedra"

Texto de Susana Fortes que acompaña á primeira das fotografías:

Emboscado bajo el paraguas, el forastero cruza impunemente la noche,
entre capitales románicos y canalones cubiertos de lluvia: brujas, dragones y
arcángeles rubios le siguen los pasos. Santiago no es lo mismo sin sus fantasmas,
de Prisciliano al poeta Daniel de sonrisa inexplicable, pasando por Valle-Inclán, pendenciero, flaco y cabreado con los obispos. Poetas y herejes fundaron esta
ciudad antes de que existiera en piedra gris y torres de plata.

E poesía de Dores Tembrás, na segunda:

non son as chemineas mudas

non é a escuadra

proxectando cuadrículas
non son os chanzos
desafiando ao cartabón
nin as lousas a experimentar
urxencias
nin a xordeira das solainas
nin xenuflexión de tellados

é 
a luz atravesándoa 
torpemente

Publicación editada por Galaxia e Consorcio de Santiago.

Libro con CD da Real Filharmonía de Galicia, coa voz de Carolina Rubirosa e batuta de Paul Daniel.
Imaxes copyright Chema Ríos Torre.